«جیکور» خون زندگی در رگ¬های شعر شاکر سیاب

Authors

وصال میمندی

abstract

«جیکور» -روستایی کوچک در استان بصره -  نه فقط زادگاه «سیّاب»، بلکه رودی است که بوستان شعر او را سیراب می­سازد و خون زندگی که نهال نورسته آرزو را در ژرفای روح بشریت تغذیه می­کند  ونهالی که سنگدلی ستمگران آن را پایمال کرده است؛ ستمگرانی که شهر - از نگاه «بدر» - به نمایندگی از آنان سایه مرگش را بر زندگی شهروندان، بویژه مهاجران ناآشنا افکنده است. با دقت در دیوان «بدر شاکر سیّاب» و بررسی مراحل چهارگانه زندگی ادبی وی، یعنی: رومانتیک، رمزگرایی، واقع گرایی وبازگشت به خود؛ می­یابیم که «جیکور» سرچشمه هر نیکی قابل تصوّر وچشم انداز تمام آرزوهاست. این روستا موجود زنده­ای است که هم خود می­زید و هم مردگان را حیات می­بخشد و قلب تپنده­ای که خون زندگی را در رگ های آدمیان جاری می­سازد. «جیکور» سعادتی فراگیر است که شاعر به سوی آن پر کشیده، با آن همدم گردیده، در کنار آن دوران بدبختی و اوضاع نابسامان خود در شهر را به دست فراموشی می­سپرد ونمادی که خود شاعر درباره آن می­گوید: « جیکور دیوان شعر من است ... .»

Upgrade to premium to download articles

Sign up to access the full text

Already have an account?login

similar resources

بینامتنی قرآنی در شعر بدر شاکر سیاب

بینامتنی، نظریه­ای است که با ­ورودش به حوزۀ نقد ادبی، باعث ایجاد تحولی شگرف در این زمینه گشت. براساس این نظریه، هر متنی، آگاه یا ناخودآگاه، زایش و بازخوانشی از دیگر متون پیش از خود یا معاصر با خود است. بنابر این نظریه، بسیاری از متون معاصر عربی را می بینیم که هرکدام درانواع واشکال مختلف، با متون کلاسیک گران‌سنگ عربی، دارای روابط بینامتنی است و سهم قرآن در این میان، از دیگر متون بیشتر بوده است. ...

full text

بینامتنی قرآنی در شعر بدر شاکر سیاب

بینامتنی، نظریه­ای است که با ­ورودش به حوزۀ نقد ادبی، باعث ایجاد تحولی شگرف در این زمینه گشت. براساس این نظریه، هر متنی، آگاه یا ناخودآگاه، زایش و بازخوانشی از دیگر متون پیش از خود یا معاصر با خود است. بنابر این نظریه، بسیاری از متون معاصر عربی را می بینیم که هرکدام درانواع واشکال مختلف، با متون کلاسیک گران سنگ عربی، دارای روابط بینامتنی است و سهم قرآن در این میان، از دیگر متون بیشتر بوده است. ...

full text

موتیف نهر (رود) در اشعار بدر شاکر سیاب

موتیف از مهم‌ترین باورهای مسلط در هر اثر ادبی است، که بخشی از درون‌مایه اثر را تشکیل می‌دهد، و تکرار شدن و برانگیزنده بودن از ویژگی­های بارز آن است. موتیف، دانشی تازه و نوظهور نیست؛ بلکه، عمری به قدمت ادب و هنر دارد؛ شاعران عصر جاهلی از موتیف­های خاصی، مثل ایستادن بر اطلال و دمن، خطاب قرار دادن دو همراه و رفیق، وتفاؤل جستن و... استفاده نموده‌اند. در میان شعرای معاصر در ادبیات عربی، بدر شاکر سیا...

full text

My Resources

Save resource for easier access later


Journal title:
الجمعیه الایرانیه للغه العربیه و آدابها فصلیه محکمه

جلد ۶، شماره ۱۵، صفحات ۲۵-۴۸

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023